Human

HOT LINE:: 09 5467 9709 ::

ดุลยภาพแห่งความเป็นมนุษย์

Humanization

การตระหนักถึง “ การดูแลสุขภาพ ” ที่ไม่ได้ให้ความสำคัญเพียงตัวบุคคลยังให้ความสำคัญกับผู้เกี่ยวข้องทั้งทางตรงและทางอ้อม

ทางการแพทย์ การพยาบาล การดูแลผู้ป่วย (ผู้ใช้บริการ) “ แบบองค์รวม ” (Holistic Care) ที่เน้นให้ญาติและผู้ใกล้ชิดเข้ามามีส่วนร่วมดูแลไม่ปล่อยให้เป็นการรักษาทางร่างกายในโรงพยาบาลโดยให้รวมทั้งจิตใจ สังคม(อารมณ์)และจิตวิญญาณ(ปัญญา) ให้เข้าใจร่วมกันว่ามีความจริงอยู่ 4 ประการคือ การมีอยู่ของทุกข์ เหตุแห่งทุกข์ ความดับทุกข์ และ หนทางไปสู่ความดับทุกข์ ความจริงเหล่านี้เรียกว่า อริยสัจ 4

ทางธุรกิจ การบริหารจัดการด้วยเครื่องมือที่ เรียกว่า Balanced Scorecard ที่ครอบคลุมทั้ง 4 ด้าน ขององค์กร คือ ด้านการเงิน (Financial), ด้านลูกค้า (Customer), ด้านกระบวนการภายใน (Internal Process) และด้านการเรียนรู้และพัฒนา (Learning and Growth) เพื่อให้ผู้ที่มีส่วนได้ส่วนเสีย(Stakeholder) ที่ประกอบด้วย ผู้ถือหุ้น (Shareholder) ลูกค้าและสังคมโดยรอบ (Customers and Social) องค์กร (Organization) บุคลากร (Employees) โดยมองย้อนไป ณ จุดเริ่มต้นของการทำธุรกิจ คือ การมองหาตลาด การวางแผนโครงการดำเนินการ การจัดหาเครื่องจักร อุปกรณ์และบุคลากรในการดำเนินงาน การหาแหล่งเงินทุน

ปัจจุบันกระแส “ ความรับผิดชอบต่อสังคม ” (Social Responsibility) ทำให้การมองถึง “ ความเป็นมนุษย์ ” (Human) ที่มีสถานะทางสุขภาพที่ดีแล้วต้อง “ พอเพียง ” แล้วหันกลับไปแบ่งปันให้กับผู้ที่ด้อยกว่าในสังคมหรือต้องการความช่วยเหลือเพื่อที่เราทุกคนจะได้มีความสุข และใช้ชีวิตได้ อย่างเต็มศักยภาพสมกับคำว่า “ ดุลยภาพแห่งความเป็นมนุษย์ ” (Humanization)

QR CODE (FB)

QR CODE (B)

ดุลยภาพแห่งความเป็นมนุษย์ / Humanization

จากรูปกราฟข้างบนเป็นการอธิบายมุมมอง 4 มิติ ของ Humanization ได้แก่

มิติของศักยภาพ (Potentiality) คือ ความสามารถสูงสุดที่เป็นไปได้ของมนุษย์ที่หากได้รับการบำรุงส่งเสริมอย่างเต็มที่และถูกทางแบบองค์รวม ทั้งนี้ความสามารถที่มนุษย์มีอยู่ยังไม่ใช่ศักยภาพที่แท้จริง จึงต้อง "พัฒนาความสามารถ" หรือ "พัฒนาสมรรถนะ" หรือ “พัฒนาสมรรถาพ” เพื่อที่จะเข้าไปใกล้ศักยภาพของของมนุษย์ การพัฒนา "พัฒนาศักยภาพ"
มิติของอัตลักษณ์ (Identity) คือ ลักษณะของความมีตัวตนที่เฉพาะไม่สามารถเลียนแบบกันได้ โดยในความเป็นมนุษย์จะมีความเหมือนกันของเอกลักษณ์บางอย่างที่การแสดงออกของความเป็นมนุษย์ มนุษย์ที่ต้องการสะท้อนภาพลักษณ์ (Appearance) ออกมาให้คนรอบข้างได้สัมผัสผ่านประสาทสัมผัสต่างๆซึ่งการรับรู้ของแต่ละคนก็จะไม่เท่ากันขึ้นอยู่กับประสบการณ์ มุมมองและทัศนะคติ ดังนั้นการที่จะสามารถสร้างและพัฒนาภาพลักษณ์ จนเป็นเอกลักษณ์ของแต่ละคนนั้นเป็นเพียงส่วนหนึ่งของอัตลักษณ์ที่แท้จริงของความเป็น “มนุษย์”
มิติของสภาพแวดล้อม (Environment) คือ การที่มนุษย์จัดเป็นสิ่งมีชีวิตหนึ่งในนับล้านชนิดทั้งที่ค้นพบและยังไม่ค้นพบ นั้นหมายความถึงมนุษย์ไม่ได้อยู่บนโลกใบนี้เพียงลำพัง ธรรมชาติรอบๆตัวมนุษย์มีเรื่องราวต่างๆมากมายที่สอนให้มนุษย์สามารถดำรงชีวิตอยู่ได้ผ่านการรับรู้ต่างๆทั้งแบบตั้งใจและไม่ตั้งใจแต่ก็ทำให้มนุษย์มีเข้าใจในธรรมชาติรอบตัวมากขึ้นจนต้องการจะเอาชนะแทนทีจะต้องการเพียงความอยู่รอด มนุษย์สามารถเอาตัวตัวจากสถานการณ์ที่สำคัญๆมาได้ อีกทั้งการเป็นสัตว์สังคมที่ต้องการการอยู่รวมกันเป็นชุมชน มีการสั่งสมองค์ความรู้ (Knowledge) ต่างๆมากมายโดยเฉพาะด้านเศรษฐศาสตร์จนมาวันนี้เป็นสิ่งที่มีบทบาทสำคัญมากที่สุดของการใช้ชีวิตของมนุษย์จนมองข้ามคุณค่าของสังคมที่แท้จริงไป
มิติของการมีตัวตน (Exposure) คือ ลักษณะที่มนุษย์ต้องการแสดงให้ทั้งมนุษย์ด้วยกันและสิ่งมีชีวิตอื่นๆเข้าใจถึงความมีตัวตน ความมีคุณค่า ความมีระดับสติปัญญาที่ผ่านการคิด วิเคราะห์ บนความมีเหตุมีผล (Consideration ) และจึงส่งต่อมาที่การกระทำ และเพื่อให้ยังคงความเป็นมนุษย์อยู่สิ่งสำคัญประการหนึ่งคือการสร้าง “ทัศนะคติเชิงบวก” (Attitude +) ควบคู่ “ความคิดเชิงบวก” (Thinking +)

อ.นภดล คงสมโภชน์ (ว่าที่ ร.ต., พว.)