Human

ดุลยภาพแห่งความเป็นมนุษย์ / Humanization

      จากรูปกราฟข้างบนเป็นการอธิบายมุมมอง 4 มิติ ของ Humanization ได้แก่

1. มิติของศักยภาพ (Potentiality)  คือ ความสามารถสูงสุดที่เป็นไปได้ของมนุษย์ที่หากได้รับการบำรุงส่งเสริมอย่างเต็มที่และถูกทางแบบองค์รวม ทั้งนี้ความสามารถที่มนุษย์มีอยู่ยังไม่ใช่ศักยภาพที่แท้จริง จึงต้อง "พัฒนาความสามารถ" หรือ "พัฒนาสมรรถนะ" หรือ “พัฒนาสมรรถาพ” เพื่อที่จะเข้าไปใกล้ศักยภาพของของมนุษย์ การพัฒนา "พัฒนาศักยภาพ"

2. มิติของอัตลักษณ์ (Identity)  คือ ลักษณะของความมีตัวตนที่เฉพาะไม่สามารถเลียนแบบกันได้ โดยในความเป็นมนุษย์จะมีความเหมือนกันของเอกลักษณ์บางอย่างที่การแสดงออกของความเป็นมนุษย์ มนุษย์ที่ต้องการสะท้อนภาพลักษณ์ (Appearance) ออกมาให้คนรอบข้างได้สัมผัสผ่านประสาทสัมผัสต่างๆซึ่งการรับรู้ของแต่ละคนก็จะไม่เท่ากันขึ้นอยู่กับประสบการณ์ มุมมองและทัศนะคติ ดังนั้นการที่จะสามารถสร้างและพัฒนาภาพลักษณ์ จนเป็นเอกลักษณ์ของแต่ละคนนั้นเป็นเพียงส่วนหนึ่งของอัตลักษณ์ที่แท้จริงของความเป็น “มนุษย์”

3. มิติของสภาพแวดล้อม (Environment)  คือ การที่มนุษย์จัดเป็นสิ่งมีชีวิตหนึ่งในนับล้านชนิดทั้งที่ค้นพบและยังไม่ค้นพบ นั้นหมายความถึงมนุษย์ไม่ได้อยู่บนโลกใบนี้เพียงลำพัง ธรรมชาติรอบๆตัวมนุษย์มีเรื่องราวต่างๆมากมายที่สอนให้มนุษย์สามารถดำรงชีวิตอยู่ได้ผ่านการรับรู้ต่างๆทั้งแบบตั้งใจและไม่ตั้งใจแต่ก็ทำให้มนุษย์มีเข้าใจในธรรมชาติรอบตัวมากขึ้นจนต้องการจะเอาชนะแทนทีจะต้องการเพียงความอยู่รอด มนุษย์สามารถเอาตัวตัวจากสถานการณ์ที่สำคัญๆมาได้ อีกทั้งการเป็นสัตว์สังคมที่ต้องการการอยู่รวมกันเป็นชุมชน มีการสั่งสมองค์ความรู้  (Knowledge) ต่างๆมากมายโดยเฉพาะด้านเศรษฐศาสตร์จนมาวันนี้เป็นสิ่งที่มีบทบาทสำคัญมากที่สุดของการใช้ชีวิตของมนุษย์จนมองข้ามคุณค่าของสังคมที่แท้จริงไป

4. มิติของการมีตัวตน (Exposure)  คือ ลักษณะที่มนุษย์ต้องการแสดงให้ทั้งมนุษย์ด้วยกันและสิ่งมีชีวิตอื่นๆเข้าใจถึงความมีตัวตน ความมีคุณค่า ความมีระดับสติปัญญาที่ผ่านการคิด วิเคราะห์ บนความมีเหตุมีผล (Consideration ) และจึงส่งต่อมาที่การกระทำ และเพื่อให้ยังคงความเป็นมนุษย์อยู่สิ่งสำคัญประการหนึ่งคือการสร้าง “ทัศนะคติเชิงบวก” (Attitude +) ควบคู่ “ความคิดเชิงบวก” (Thinking +)

อ.นภดล คงสมโภชน์ (ว่าที่ ร.ต., พว.)